A Case for ‘Open Source’ Law?

If society were a vehicle, its institutions would be its ‘engine’; they are the basic means by which society strives to reach prosperity and to protect itself against the fickle vagaries of the global capitalist system. Institutional failure is often viewed as a coordination failure within society. Greece represents a glaring such example of a country that attracted the ‘unwanted’ attention of capital market investors and speculators in the aftermath of the global financial crisis, giving way to an unprecedented debt crisis in this part of the European periphery. The decline in the quality of its institutions (political, economic, judicial, social, etc.) came as a result of the shakiness of their foundations; Greek institutions have for the most part been externally imposed and implanted into an arid soil of low social capital, trust, and state capacity. The gradual erosion of the social contract has generated deep mistrust of the ‘top-down’ institutions of representative democracy and, therefore, weakened the elites’ capacity to reform them.

Υπέρ ενός δίκαιου «ανοικτού κώδικα»;

Αν η κοινωνία ήταν όχημα, οι θεσμοί της θα ήταν η «μηχανή» της. Οι θεσμοί είναι τα βασικά μέσα με τα οποία η κοινωνία προσπαθεί να επιτύχει την ευημερία και να προστατεύσει τον εαυτό της από τις ασταθείς ιδιαιτερότητες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Το θεσμικό έλλειμμα μπορεί να αντιμετωπισθεί ως αποτυχία συντονισμού στο εσωτερικό της κοινωνίας. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει ένα καταφανές παράδειγμα χώρας που προσέλκυσε το «ανεπιθύμητο» ενδιαφέρον επενδυτών των καπιταλιστικών αγορών και κερδοσκόπων ως συνέπεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, οδηγώντας σε μια πρωτοφανή κρίση χρέους στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Η υποβάθμιση της ποιότητας των θεσμών της (πολιτικών, οικονομικών, δικαστικών, κοινωνικών κλπ.) ήταν αποτέλεσμα των ασταθών θεμελίων τους. Οι ελληνικοί θεσμοί, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν επιβληθεί έξωθεν και «εμφυτευθεί» σε έδαφος άγονο, το οποίο χαρακτηρίζεται από έλλειψη κοινωνικού κεφαλαίου, εμπιστοσύνης και κρατικής ικανότητας. Η σταδιακή διάβρωση του κοινωνικού συμβολαίου έχει δημιουργήσει βαθειά δυσπιστία των «από πάνω προς τα κάτω» θεσμών δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και ως εκ τούτου αποδυνάμωσε την ικανότητα των ελίτ να τους μεταρρυθμίσουν.