Ελπίδα στο όραμα

Ο καλεσμένος μας κύριος Δοξιάδης έχει συγγράψει ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία  «Ο Θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ». Είναι αγαπημένο για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είμαι μαθηματικός και δεύτερον γιατί είχα και εγώ ένα θείο που τον έλεγαν Πέτρο. Ο θείος  Πέτρος, λοιπόν, ο δικός μου θείος, δεν είχε εύκολη ζωή. Η εφηβεία του διακόπηκε απότομα όταν στα 12 χρόνια του μπήκε σε ένα καράβι με την μητέρα του και τις αδερφές του πρό-σφηκας (υποτιμητικός όρος  της εποχής) για τη μητέρα πατρίδα. Η Ελλάδα παίζει συχνά τις Τρωάδες του Ευριπίδη στην πραγματικότητα. Ο Ποδονίφτης και οι Ποδαράδες (περιοχή Νέας Ιωνίας, Φιλαδέλφια) θα ήταν για χρόνια το σπίτι του, χαμάλης ως έφηβος η πρώτη του δουλειά στην αγορά. Στο στρατό κάθε εύστοχη βολή ήταν και ένα μπακλαβαδάκι, γι’ αυτό και σημάδευε καλά. Λίγα χρόνια αργότερα με ατομική πρόσκληση επιστράτευσης θα βρεθεί από τον Αύγουστο του 1940 προφυλακή σε Σύνταγμα πεζικού στα Ελληνο-Αλβανικά σύνορα. Ο στρατός τον είχε κατατάξει ως δεινό σκοπευτή. Την τέταρτη μέρα βρέθηκε σε ορεινό χειρουργείο με σακατεμένη την αριστερή του πλευρά. Ο μπακλαβάς εντέλει του στοίχισε ακριβά. Η πατρίδα του αναγνώρισε 25% αναπηρία και μειωμένη σύνταξη συν μία ωραία καρφιτσούλα που έγραφε ανάπηρος πολέμου.

Το όραμα μίας νέας Ελλάδας

Η κρίση της Ελλάδας μπορεί να συνοψιστεί στην επικράτηση ενός κυνικού συστήματος “αρπακτικού παρασιτισμού” που κατασπατάλησε και ιδιοποιήθηκε τους κρατικούς πόρους από τα μέσα της δεκαετίας του 80 εως το ξέσπασμα της κρίσης. Η ίδια η κρίση οφείλεται στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προσαρμοστεί στους κανόνες της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ και τους κανόνες του Ευρώ. Η λύση πρέπει να συνδυάζει οικονομικές μεταρρύθμίσεις με πολιτικές. Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να ξαναγίνει μια ανοικτή και δίκαιη κοινωνία με την ειλικρινή διεθνοποίησή της οικονομίας της. Το ευρωπαϊκό όραμα της δημοκρατικής ισότητας συνδυάζει τον δυναμισμό της ευνομούμενης αγοράς με την κοινωνική προστασία των αδυνάτων. Η φιλοσοφία αυτή είναι η σημερινή εξέλιξη των παλιών ιδεωδών του πρώτου ελληνικού κράτους. Το όραμα της νέας Ελλάδας είναι ακριβώς το ίδιο με το όραμα της παλιάς.